Ommekeer

Verhaal
OMMEKEER Bieke De Preter

Alle voorbereidingen zijn getroffen. Dankzij Jos, drummer en boezemvriend en Merel, visagiste en soulmate is alles tot in de puntjes voorbereid. Hij brieft de muzikanten, zij hangt de kledij op de juiste plaats. “En ik, ik ontferm me over het belangrijkste detail, het witte poeder. Vandaag gebeurt het, ik maak er een eind aan”, denkt Renée vastberaden.

Negentien jaar geleden gleed Renée soepel en vlug uit moeders buik en vanaf haar eerste kreet, geloof het of niet, zette dit natuurkind al wat ze hoorde, voelde of zag om in muziek. De prachtige stem, het soepele lijf, de wilde bos krullen, de guitige groene ogen en de lachende mond bliezen al je zorgen weg. Net als haar trouwe “rosse kater Spinner” ging ze spontaan en intuïtief door het leven. En net als hij hield ze van haar vrijheid. vervolg 24-2-2015

Verschillende klassieke koren, pop-, country- en rockgroepen probeerden haar binnen te halen. Bij elk optreden werd ze op het podium gevraagd en begeesterde ze het publiek. Toch weigerde ze steeds om zich te verbinden. Tot op het moment dat Patrick, een knappe, levenslustige man in maatpak tijdens één van haar gastoptredens haar pad kruiste. ” Meisje, van jou maak ik een ster”, was het eerste wat hij tegen haar zei. Renée keek in zijn ogen, smolt weg en liet zich leiden. Waarschuwingen van familie en vrienden over zijn geslepen trekjes negeerde ze, de verliefdheid was te intens. Het pure meisje werd een sexy lady, wereldberoemd maar verloor zichzelf.

Vóór elk concert zoekt Renée een plaatsje om te mediteren, ze sluit de ogen, gaat in gedachten naar een prachtig landschap, ruikt de geuren, ziet de kleuren en ontspant. Vandaag is dat de zetel van haar kleedkamer maar er komt geen rust, haar gedachten dwalen af naar vorige zaterdag, de zaterdag ervoor en daarvoor. Beelden en klanken van de “discussies tussen haar en Patrick komen terug.

“Asjeblief, ik wil een ander imago”, smeekt ze.
“Ik zou niet weten waarom, alles aan jou is sexy, de verleiding druipt eraf en dat, girl, is wat het publiek wil”.
“Luister nu eens”, probeert ze opnieuw.
Ik wil echt niet meer horen. Je hebt verdorie al alles. “Elke van je eisen in het contract worden ingewilligd, zelfs je stomme rosse kater mag overal binnen, wat wil je nog meer?” komt er dominant uit zijn mond. vervolg 1-3
“Dit is mijn enige eis Patrick, de rest komt van jou”, zegt ze vastberaden maar de twijfel sluipt opnieuw naar binnen en maakt haar onrustig.
Misschien heeft hij het wel bij het rechte eind. Het is waar, het publiek aanbidt haar. Ze hoeft maar met de vingers te knippen en ze bedienen haar op haar wenken, de visagist, de stemcoach, de ober en zoveel anderen.
“Open je ogen”, gaat hij ongeduldig verder “en zie wat ik zie, je foto, tussen al die grote sterren, hier in deze concerthal”, sist hij.
Stiekem dwalen haar ogen naar de spiegel en heel even ziet ze zichzelf door de ogen van Patrick en haar fans, hip, talentvol en sexy.
“En toch klopt het niet meer voor mij”, murmelt ze.
Hij negeert haar woorden en gaat verder met zijn betoog. “Deze outfit, is je handelsmerk en of je nu wil of niet, jij gaat vanavond zo het podium op”, roept hij luid terwijl hij boos de door hem gekozen kledij uit het rek haalt.
Op dat moment rekt Spinner zich uit, stapt nonchalant naar Patrick, bekijkt hem hooghartig en loopt miauwend, de staart omhoog naar haar toe. Negeer hem, doe je zin, lijkt haar lieveling te zeggen.
Als Spinner het kan, waarom ik dan niet. En ze beslist dat dit de laatste keer is dat ze Patrick gedwee door de artiestengang tot op het podium zal volgen. vervolg 6-3

Hoe kon het toch het toch zover komen. De Patrick, waarop zij zo verliefd was, was in haar ogen rechtvaardig, lief, slim, ontzettend knap, oneindig verstandig en trouw.
Tijdens de zeven jaren dat ze samen waren kwetste hij haar vaak. Nadien haalde hij alles uit de kast om het goed te maken. Bij elk voorval werd de liefde zwakker en brokkelden er stukjes af. Nu pas begreep ze eindelijk dat al die eigenschappen nooit echt bij Patrick hoorden.

Langzaam opent ze de ogen, ze ziet Merel binnekomen met de jeans, de blauwe slobbertrui en zwarte hoed en vraagt of Jos de muzikanten ingelicht heeft? Alles toppie, Merel steekt haar duim in de hoogt en verdwijnt.
Het bordje”on stage” boven de deur licht op en stipt op tijd komt Patrick binnen. “Popdiva van lij, nog vijftien minuutjes en het is weer zover”.

“Zin in een glaasje champagne”? vraagt ze poeslief.
“Graag”, klinkt het een beetje verbaasd, dit is hij niet meer gewoon.
Sensueel draait ze zich om en ondertussen glijdt het zakje met poeder uit haar mouw. Ongemerkt mengt ze het met de drank. Met een “voor Patrick” gloedvolle blik geeft ze het glas in zijn hand en lacht. Haar positieve houding en de drank maken hem euforisch.

“Meid, dit concert maakt je onsterfelijk, geloof me. Ik zie de krantenkoppen van morgen nu al voor mijn ogen. “Spetterend optreden, publiek in vuur en vlam” jij, mijn creatie, in vol ornaat op de foto”.

Het poeder doet zijn werk, plots wordt hij stil, zweetdruppels verschijnen en steken schril af tegen zijn bleekwordende gelaat. “Dringend” prevelt hij, zijn handen gaan richting buik en met toegeknepen billen snelt hij naar buiten richting toilet.

“In mijn krant haal jij morgen de voorpagina”, roept ze hem vrolijk na.
Terwijl ze de make-up verwijdert, haar krullen vrijlaat en zich om kleedt fluistert Merel: hij zal niet komen, ’t papier is op. Vrolijk en zonder hem stormt ze het podium op en net als vroeger verovert en begeestert ze het publiek.